Tsuyoshi Tsutsumi
Urodzony w Tokio, edukację muzyczną rozpoczął u Hideo Saito. Debiutował w wieku 12 lat koncertem Saint Saëns’a z Orkiestrą Filharmonii w Tokio. Niebawem pojawiły się liczne występy z wiodącymi orkiestrami japońskimi i nagrody na konkursach, w tym na prestiżowym Mainichi Music Competition. W 1963 r. wygrał Międzynarodowy Konkurs Pablo Casalsa w Budapeszcie. Po debiucie recitalowym w Tokio specjalny grant Fundacji Fullbright’a zawiódł go do Stanów Zjednoczonych na Uniwersytet Stanu Indiana w Bloomington, na studia u Janosa Starkera. Od tego czasu koncertował z wieloma znakomitymi orkiestrami, m.in. z Berlin Radio Symphony Orchestra, Rotterdam Philharmonic, Munich Philharmonic, London Symphony, London Philharmonic, Czech Philharmonic i wieloma innymi. Tsuyoshi Tsutsumi uczył w Ontario University, Toho Gakuen School of Music i na University of Illinois, zanim w 1988 r. przeniósł się do Indiana University, gdzie w 1998 r. otrzymał profesurę. Prowadzi liczne kursy mistrzowskie w Azji, Europie i w USA i jest regularnie zapraszany do jury prestiżowych konkursów muzycznych. Dokonał licznych nagrań dla wytwórni SONY. Za bardzo znaczący wkład w rozwój muzyki w Japonii został odznaczony prestiżową Nagrodą Suntory. W maju 1993 r. otrzymał z rąk Cesarza Japonii nagrodę Narodowej Akademii Sztuk.
Yuri Laniuk
Yuri Laniuk, kompozytor, wiolonczelista, profesor wiolonczeli i kompozycji w Lwowskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. M. Łysenki. Yuri Laniuk jest zdobywcą nagród L. Revutskiego w dziedzinie kompozycji (1990), B. Liatoshynskiego (2001), jest laureatem Państwowej Nagrody im. Szewczenki (2005), a także pierwszej nagrody na Konkursie wiolonczelowym im. Łysenki w Kijowie (1979). Yuri Laniuk urodził się we Lwowie w 1957 r. W latach 1975-1980 studiował wiolonczelę u Yevbena Shpitzera i kompozycję u Desideri Zadora w Lwowskim Konserwatorium. W 1972 r. brał lekcje u Mścisława Roztropowicza we Lwowie. W 1975 r. studiował kompozycję u Andrzeja Nikodemowicza. Yuri Laniuk odbył studia podyplomowe u Vadima Chervova w Kijowie w latach 1980-1982. Od 1982 roku jest profesorem w Państwowej Akademii Muzycznej im. M. Łysenki we Lwowie. Jego kompozycje były wykonywane na koncertach i festiwalach m.in. w Austrii, Belgii, Kanadzie, Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Rosji i USA. Jego muzykę wykonywały: Narodowa Orkiestra Symfoniczna Ukrainy, Cleveland Chamber Symphony Orchestra, Edmonton Symphony Orchestra, Orkiestra Symfoniczna Radia Niemieckiego (MDR), Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Sinfonia Varsovia, Narodowa orkiestra symfoniczna polskiego radia (NOSPR)), Canadian Sinfonietta, orkiestra Aukso, Kwartet Sląski, Kwartet DAFO, Ensemble Recherche pod batutami E. Londona, G. Nowaka, V. Sirenko, R. Kofmana, G. Kulesha, P. Guelke, V. Baley'a, R. Rewakowicza. Jego utwory wykonywali również znakomici soliści m.in. Ivan Monighetti, Andrzej Bauer i Olga Pasiecznik. W 1999 r. wytwórnia CD-ACCORD wydała jego autorska płytę CD. Jego utwory publikuje szwajcarskie wydawnictwo SORDINO. Yuri Laniuk był członkiem jury wielu konkursów wykonawczych i kompozytorskich w tym Konkursu Wiolonczelowego im. Lysenki w Kijowie (2002, 2007 jako przewodniczący) i Konkursu kompozytorow “Lutoslawski Award” (2005, Warszawa), VIII Miedzynarodowego konkursu wiolonczelowego im. Witolda Lutoslawskiego w Warszawie (2011), Miedzynarodowego konkursu wiolonczelowego im. Justusa Dotzauera (Dresden, 2013). W 2014 otrzymal odznake honorowa “Zasłużony dla Kultury Polskiej” od Ministerstwa Kultury i Dziedzienstwa Narodowego.
Jesus Castro-Balbi
Aktywny muzyk na międzynarodowej scenie muzycznej, JESÚS CASTRO-BALBI zaznacza swoją obecność występując na prestiżowych estradach takich jak Carnegie Hall, Leipzig Gewandhaus, Shanghai Oriental Arts Center jak też na festiwalach w Aspen, Cartagena oraz Lincoln Center. W jego kalendarzu koncertowym znajdują się występy z orkiestrami na terenie Stanów Zjednoczonych, Ameryki Łacińskiej i Europy, a w 2015 roku zadebiutuje z orkiestrą Chińskiej Filharmonii Narodowej. Jego wykonania znajdują się na 12 płytach CD. Ma wśród swoich osiągnięć 54 premierowe wykonania i nagrania, w tym 22 utwory napisane specjalnie dla niego. Wiosną roku 2015 nakładem wytwórni Harmonia Mundi ukaże się jego wykonanie koncertu na wiolonczelę i orkiestrę Jimmy Lopeza z orkiestrą Norweskiej Orkiestry Radiowej pod batutą Miguela Harth-Bedoya.
Jest profesorem w Texas Christian University School of Music w Fort Worth, w Teksasie, gdzie pełni również funkcję dyrektora artystycznego bienniale TCU Cellofest. Prowadzi kursy mistrzowskie w Centralnym Konserwatorium w Pekinie, w Juilliard School, Konserwatorium w Paryżu, Leipzig's Hochschule i Yale School of Music, jak również jest jurorem konkursów Sphinx Competition w Michigan, Aiqin Bei w Chinach oraz Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Carlosa Prieto w Meksyku.
Ukończył Conservatoire National Superieur w Lyonie, Indiana University w Bloomington, Yale, a stopień Doktora Sztuk Muzycznych otrzymał w Juilliard School. Miał zaszczyt studiować u Aldo Parisota, Janosa Starkera, oraz u kameralistów – członków kwartetów smyczkowych Amadeus, Borodine, Juilliard, Ravel i Tokyo.
Louise Hopkins
Louise Hopkins studiowała w Guildhall School of Music & Drama pod kierunkiem Raphaela Wallfischa i Stevena Isserlisa. Od najmłodszych lat brała udział w International Musicians' Seminars organizowanych w Prussia Cove ucząc się - poza uczestniczeniem w kursach mistrzowskich Stevena Isserlisa i Ralpha Kirshbauma - kameralistyki od Gyorgy Kurtaga i duetu od Andrasa Schiffa.
Debiutowała w Barbican Hall Koncertem wiolonczelowym Witolda Lutosławskiego pod batutą samego kompozytora. W recenzji koncertu The Times napisał, że muzycy o takiej sile osobowości i sprawności jak Louise są rzadkością. Artystka nagradzana była w wielu konkursach dla młodych artystów. Zdobyła też pierwszą nagrodę Frank Britton Award, dzięki czemu już jako dziewiętnastolatka wystąpiła w londyńskim Wigmore Hall. W kolejnych latach jeszcze kilkakrotnie występowała na tej scenie dzięki wsparciu programów Tillett i Kirkman Trust. Louise Hopkins rozwijała karierę solistyczną występując w Europie, Stanach Zjednoczonych, Australii, Nowej Zelandii i Japonii.
Artystka kilkakrotnie występowała w Aldeburgh prezentując zarówno program solowy jak i dzieła kameralistyki. Wystąpiła również z Symfonią Wiolonczelową Brittena dla BBC pod batutą Leonarda Slatkina. Brała udział w międzynarodowych festiwalach w Cheltenham, Bath, Brighton, Harrogate, Vertavo Quartet’s festival w Elverum w Norwegii, w Dijon, w Serbii na Belgrade Cello Festival, w Holandii na Amsterdam Cello biennale 2010/ 2014, w Irlandii na letnim festiwalu the Irish Chamber Orchestra's summer festival i w Norwegii na Trondheim International Chamber Music Festival 2013.
Przez ponad 20 lat Louise Hopkins regularnie uczestniczyła w Open Chamber Music w Prussia Cove. Wielokrotnie nagrywała dla stacji BBC, RTE, WfMT, Swiss Romande, ABC, New Zealand Radio i Radio France. Jej wykonanie dzieła Dai Fajikura "Fifth Station" na wiolonczelę i orkiestrę pod batutą Martyna Brabbinsa zarejestrowane przez BBC w Queen Elizabeth Hall zostało wybrane przez Londyńską Sinfoniettę i utrwalone na CD w ramach Jerwood Foundation series. Recenzja w The Times określiła wykonanie jako błyskotliwe.
Z repertuarem kameralistycznym Louise Hopkins występowała na takich salach koncertowych jak Wigmore Hall i Sydney Opera House. Była kilkakrotnie zapraszana do współpracy przez Takacs Quartet, a kwartet fortepianowy "Catch" Thomasa Adès, do którego nagrania została zaproszona przez kompozytora wydała wytwórnia EMI. W listopadzie 2013 artystka wykonała utwór na wiolonczelę i fortepian "Lieux Retrouvés" Thomasa Adès w duecie z samym kompozytorem dla stacji BBC Radio 3. Została również zaproszona przez Emmanuela Pahud do wystąpienia w Wigmore Hall oraz na organizowanym przez niego festiwalu w Salon de Provence. Artystka współpracowała również z Andras Keller, Anthony Marwood, Alexander Janiczek, Ferenz Rados, Denes Varjon, Aleksandar Madzar, Kathryn Stott, Alexander Melnikov, Piers Lane, Tamara Stefanovich, Francois Leleux and Steven Kovacevich. W latach 2009-2011 Louise Hopkins uczestniczyła w prominentnym festiwalu muzyki kameralnej w Australii, gdzie będzie ponownie występować w roku 2015 z okazji 25-lecia festiwalu. Artystka również na stałe współpracuje z pianistą Aleksandrem Madzarem z którym nagrała sonaty Schnittke, Cartera i Rachmaninova dla Intim Musik.
W wieku 25 lat Louise Hopkins była jedną z najmłodszych w historii profesorów Guildhall School of Music & Drama. Do 2006 roku uczyła również w Yehudi Menuhin School. W 2011 roku stanęła na czele katedry instrumentów smyczkowych w Guildhall School of Music & Drama. Prowadziła również kursy mistrzowskie we Francji, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Serbii, Holandii, Australii, Norwegii, Singapurze i na terenie Wielkiej Brytanii. W latach 2007-2014 artystka była również profesorem w klasie wiolonczeli w Hochschule w Brnie. Wielokrotnie również była członkiem jury międzynarodowych konkursów, takich jak Banff i Trondheim String Quartet.
Jens Peter Maintz
Zanim Jens Peter Maintz zdobył najwyższą nagrodę w kategorii wiolonczeli na Konkursie ARD w Monachium w 1994 nie była ona przyznana przez poprzednich 17 lat. Od tego czasu stał się koncertującym muzykiem o bogatym repertuarze i jednym z najbardziej wszechstronnych wiolonczelistów naszych czasów. Ma za sobą doświadczenia koncertmistrza wiolonczel berlińskiej Deutsches Symphonieorchester i podróże koncertowe po całym świecie w składzie słynnego Trio Fontenay. Od 2006 r. jest koncertmistrzem Lucerne Festival Orchestra pod batutą Claudio Abbado. W swojej karierze solistycznej Maintz współpracował z dyrygentami takimi jak Vladimir Ashkenazy, Herbert Blomstedt, Marek Janowski czy Franz Welser-Möst występując z zespołami jak: Symfoniczna Orkiestra Radiowa w Berlinie i Stuttgarcie, Orkiestra Symfoniczna MDR w Lipsku, Residentie Orkest w Hadze i Opery Komicznej w Berlinie. Maintz jest również poszukiwanym muzykiem kameralnym. Jego partnerami w tej dziedzinie są m.in. Kolja Blacher, Janine Jansen, HeÅLlene Grimaud, Isabelle Faust iWolfram Christ, a także zespoły Artemis Quartet, casalQuartett i Auryn Quartet. Dyskografia Jensa Petera Maintza jest tak szeroka jak jego repertuar. Jego debiutancki album dla Sony Classical z dziełami Bacha, Kodaly i Dutilleux otrzymał nagrodę ECHO Klassik. Maintz zrealizował nagranie koncertu Isang Yuna dla wytwórni Capriccio, a dla Arte Nova nagrał płytę z repertuarem z kręgu Czajkowskiego. Oehms Classics wydało płytę z dziełami wiolonczelisty i kompozytora Wilhelma Fitzenhagena. W 2008 r. Berlin Classics wydało płytę z cenionymi interpretacjami koncertów Haydna z towarzyszeniem Deutsche Kammerphilharmonie Bremen. Jens Peter Maintz studiował u Davida Geringasa i uczestniczył w kursach mistrzowskich Heinricha Schiffa, Fransa Helmersona, Borisa Pergamenschikowa i Siegfrieda Palma. Od 2004 r.
Maintz jest profesorem na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie. Gra na instrumencie Vincenzo Rugeri z 1696 r. i innym autorstwa Wolfganga Schnabla z 2010 r.
Danjulo Ishizaka
Wiolonczelista o niemiecko-japońskim pochodzeniu urodzony w 1979 roku. Pierwszą lekcję wiolonczeli odbył w wieku czterech lat. Po skończeniu studiów pod kierunkiem Hansa Christiana Schweikera uczył się na Uniwersytecie Indiana oraz Hanns Eisler Conservatory w Berlinie od Borisa Pergamenschikowa i Tabea Zimmermann. Duży wpływ na niego mieli Bernhard Greenhouse, Michael Denhoff, György Kurtág, Menahem Pressler i Amadeus Quartet. W 1998 roku zdobył nagrodę na Konkursie Wiolonczelowym Gaspar Cassadó Cello Competition w Hiszpanii, rok później na Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, a w 2001 roku na międzynarodowym konkursie ARD w Monachium. W 2002 roku został nagrodzony w Grand Prix Emanuel Feuermann - konkursie odbywającym się raz na cztery lata na Akademii Kronberg we współpracy z Akademią Sztuk Pięknych w Berlinie. W listopadzie 2003 roku Danjulo Ishizaka zadebiutował w wiedeńskiej Musikverein występując z Wiedeńską Orkiestrą Symfoniczną i Krzysztofem Pendereckim. Od tego czasu występował po świecie z przodującymi orkiestrami takimi jak Leipzig Gewandhaus, Bavarian Radio Symphony, Bamberg Symphony, Vienna Radio Symphony, NHK Symphony, Tokyo Symphony, Prague Symphony, Baltimore Symphony, Gulbenkian, Mariinsky Theater Symphony, Royal Philharmonic, London Philharmonic, BBC Philharmonic, Zurich Chamber orchestras, Orchestre National de Belgique czy Opéra National de Paris pod batutą takich dyrygentów jak Gerd Albrecht, John Axelrod, Sir Andrew Davis, Christoph Eschenbach, Lawrence Foster, Michail i Vladimir Jurowski, Sir Roger Norrington, Christoph Poppen, Mścisław Rostropowicz i Leonard Slatkin.
Mścisław Rostropowicz określił Ishizaka jako fenomenalnego w swoich technicznych możliwościach i idealnego w swojej umiejętności muzycznej kreacji. Ishizaka został wybrany przez BBC Radio 3 do programu New Generation Artists, dając mu możliwość dokonania szeregu nagrań w latach 2007-2008 oraz zadebiutowania w Wigmore Hall w Londynie. Artysta jest również regularnym gościem muzycznych festiwali takich jak BBC Proms, Verbier Festival, Lucerne Festival, Hong Kong Arts Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival, Penderecki Festival i Salzburg Easter Festival. W marcu 2006 roku zadebiutował w Carnegie Hall. Wykonuje dzieła muzyki kameralnej we współpracy z takimi nazwiskami jak Gidon Kremer, Lisa Batiashvili, Viviane Hagner, Tabea Zimmermann, Julia Fischer, Antje Weithaas, Veronika Eberle, François Leleux, Antoine Tamestit, Renaud Capuçon, czy też kwartetami Tokyo String i Pavel Haas. Koncertował między innymi z pianistami José Gallardo, Martin Helmchen, Shai Wosner i Markus Schirmer. Pierwsza wydana płyta z jego nagraniami z roku 2006 zawiera sonaty Brittena, Francka i Mendelssohna, nagrana we współpracy z pianistą Martinem Helmchenem otrzymała nagrodę Echo Klassik.
W 2011 roku Danjulo Ishizaka otrzymał stanowisko profesora wiolonczeli na drezdeńskim Uniwersytecie Muzycznym im. Carl Maria von Weber. Pod koniec 2012 roku otrzymał nagrodę Hideo Saito Memorial Fund Award - jedną z największych japońskich wyróżnień, sponsorowanych przez Sony Music Foundation w Tokyo. W 2014 roku otrzymał Gramophone Award w kategorii najlepsze wykonanie muzyki kameralnej roku za wykonanie Kwartetu Smyczkowego Schuberta z kwartetem Pavel Haas. Niejednokrotnie był jurorem międzynarodowych konkursów takich jak Grand Prix Emanuel Feuermann w Berlinie, Schoenfeld Competition w Chinach czy Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Danjulo Ishizaka gra na dwóch instrumentach: instrumencie Wolfganga Schnabla, uprzednio używanym przez Borisa Pergamenschikowa, a wypożyczanym przez Akademię Kronberg, oraz na Stradivariusie ‘Feuermann’ z 1730 roku wypożyczonym od Nippon Music Foundation, na którym uprzednio grał Emanuel Feuermann.
Daniel Veis
Daniel Veis został zauważony jako wyróżniający się czeski wiolonczelista, gdy zdobył Pierwszą Nagrodę na Konkursie „Praska Wiosna” w roku 1976 i Srebrny Medal na Konkursie Czajkowskiegowroku 1978. Studiował w Pradze, miejscu swojego urodzenia oraz przez pięć lat w Moskwie u Profesor Natalii Szachowskiej. Od roku 1979 występował regularnie jako uznany solista z wieloma znakomitymi orkiestrami w takich miejscach jak: Avery Fisher Hall i Carnegie Hall w Nowym Jorku, Royal Albert Hall w Londynie, Orchard Hall w Tokio, Auditori de Barcelona i Auditorio National w Madrycie, grał z V. Neumannem, Ch. Mackerrasem, S. Baudo, L. Peskiem, J. Belohlavkiem, G. Delogu, J.P. Saraste, Y.P. Tortelierem i innymi. Jego repertuar jest bardzo obszerny i obejmuje wiele utworów kompozytorów współczesnych. Nagrał utwory Dvořaka, Brahmsa, Schumanna, Mendelssohna-Bartholdy’ego, Czajkowskiego, Saint-Saensa, Martinů, Szostakowicza, Kabelača, Hanusa i Sommera. W roku 1989 został gościnnym solistą Czeskiej Orkiestry Filharmonicznej. Jako uznany już solista, ale także członek międzynarodowego RosamundeTrio (z M.Tirimo i B. Sayevichem) jest profesorem wiolonczeli i Prodziekanem Wydziału Muzyki w Akademii Muzycznej w Pradze. Często udziela lekcji mistrzowskich i jest zapraszany do jury międzynarodowych konkursów.
Andrzej Bauer
Studiował w Akademii Muzycznej w klasie Kazimierza Michalika (dyplom z wyróżnieniem w 1984). W latach 1986-87, jako stypendysta Rządu Austriackiego kształcił się pod kierunkiem André Navarry w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu. W latach 1989-90, dzięki stypendium Witolda Lutosławskiego, kontynuował studia u Williama Pleetha w Londynie. Brał udział w wieluh kursach mistrzowskich, podczas których uzupełniał swoje umiejętności m.in. pod kierunkiem Miloša Sadlo oraz Daniela Szafrana. Jest laureatem konkursów muzycznych: im. Dezyderiusza Danczowskiego w Poznaniu (I nagroda, 1983), "Praska Wiosna" (III nagroda, 1989), Międzynarodowego Konkursu ARD w Monachium (I nagroda, 1992). W 1989 otrzymał nagrodę Parlamentu Europejskiego i Rady Europy.
Obszerny repertuar Andrzeja Bauera obejmuje kompozycje od baroku po współczesne (w tym utwory specjalnie dla niego skomponowane). Wystąpił z recitalami m.in. w Holandii, Niemczech, Austrii, we Francji, w Japonii i Stanach Zjednoczonych, grał jako solista z takimi orkiestrami symfonicznymi, jak Filharmonicy Monachijscy, Orkiestra RAI w Neapolu, Orkiestra Filharmoniczna w Strasburgu, Orkiestra Radia w Stuttgarcie, Orkiestra Radiowa w Berlinie. Koncertuje regularnie z większością polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych, a zespoły takie jak Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej i Sinfonia Varsovia zapraszają go jako solistę na swoje europejskie trasy koncertowe. W 2002, podczas 44. Międzynarodowego Festiwalu "Warszawska Jesień" wystąpił z recitalem prawykonań utworów na wiolonczelę solo i media elektroniczne, powstałych z jego inspiracji. Zapoczątkowany wówczas projekt Cellotronicum jest przez artystę kontynuowany, owocuje nagraniami i kolejnymi prawykonaniami, które prezentowane są w ważnych centrach muzyki współczesnej Europy. Kolejna edycja Cellotronicum, przedstawiona podczas "Warszawskiej Jesieni" w 2006, została uhonorowana nagrodą "Orfeusz". Brał również udział w międzynarodowych festiwalach muzycznych w większości krajów europejskich, a także w Stanach Zjednoczonych i Japonii. Artysta dokonał rejestracji archiwalnych dla Polskiego Radia oraz wielu zagranicznych rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych (BBC, ORTF, Norddeutscher Rundfunk, Südwestfunk, Bayerischer Rundfunk). Pierwsza płyta artysty, nagrana dla wytwórni Koch/Schwann, zawierająca m.in. utwory Franza Schuberta, Johannesa Brahmsa i Roberta Schumanna, została wyróżniona Nagrodą Niemieckiej Krytyki Płytowej. Na kolejnych płytach kompaktowych utrwalił utwory Dmitrija Szostakowicza, Sergiusza Prokofiewa i Igora Strawińskiego (Koch), Lila - Koncert na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę Konstantego Regameya (Swiss Radio International), Koncert wiolonczelowy Witolda Lutosławskiego (Naxos) oraz 6 Suit na wiolonczelę solo Johanna Sebastiana Bacha (CD Accord) – za ten krążek artysta otrzymał nagrodę polskiej Akademii Fonograficznej – "Fryderyk 2000".
Andrzej Bauer jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasy wiolonczel. Jest założycielem i opiekunem artystycznym Warszawskiej Grupy Cellonet. Coraz więcej czasu poświęca kompozycji i improwizowaniu muzyki.
Kazimierz Michalik
Kazimierz Michalik, urodzony w roku 1933 w Krakowie, studiował w PWSM w Katowicach w klasie prof. Józefa Drohomireckiego oraz wAkademii Sztuk Muzycznych w Pradze w klasie profesorów Karela P. Sàdlo i Miloša Sàdlo, uzyskując dyplom z odznaczeniem. Istotny wpływ na jego rozwój artystyczny miały późniejsze kontakty z Mścisławem Rostropowiczem i Andreà Navarrą. Pracę zawodową rozpoczął w roku 1951 jako muzykWOSPR. Od 1965 kontynuował ją w Filharmonii Narodowej.W obu orkiestrach pełnił obowiązki koncertmistrza. Grał kameralnie: w Katowicach w Trio Śląskim i w Warszawie w zespole Solistów Filharmonii Narodowej, z którym odbył wiele tournee zagranicznych i dokonał licznych nagrań. Jako solista koncertował m.in. z Janem Krenzem, Zygmuntem Latoszewskim, Vaclavem Neumannem, Markiem Pijarowskim, Bogusławem Madeyem. Pracę pedagogiczną podjął w roku 1974. Był profesorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie pełnił funkcję prorektora d/s artystycznych i kierował Katedrą Instrumentów Smyczkowych. Jako „visiting professor” pracował wAkademii Sibeliusa w Helsinkach (1989–1991) i w Keimyung University w Daegu, Korea (1995, 2000–2002). Wykładał na wielu kursach mistrzowskich za granicą: w Finlandii, Niemczech, Jugosławii, Hiszpanii, Korei oraz od 1987 roku w „Letniej Akademii Muzycznej” w Żaganiu, której jest współinicjatorem. Przewodniczył ogólnopolskim konkursom i przesłuchaniom wiolonczelowym, zasiadał w Jury konkursów: J.S. Bacha w Lipsku, Praskiej Wiosny w Pradze, Konkursu w Markneukirchen, Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego Gaspara Cassado w Tokyo, Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Pekinie i Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Jest współinicjatorem i jurorem Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Wychował wielu laureatów konkursów krajowych i międzynarodowych, wiolonczelistów zajmujących ważne pozycje w życiu muzycznym zarówno w Polsce jak i za granicą, wśród nich m.in. Andrzeja Bauera,Tomasza Strahla, Piotra Janosika i Bartosza Koziaka.