Kenji Nakagi
Kenji Nakagi urodził się w 1982 roku w Hokkaido w Japonii i rozpoczął naukę gry na wiolonczeli w wieku trzech lat w klasie metody Suzuki. Po studiach w Tokyo University of the Arts podjął naukę w Conservatoire national supérieur de musique et de danse w Paryżu w klasie Philippe Mullera, otrzymując dyplom z wyróżnieniem w dziedzinie gry na wiolonczeli w 2007 roku, a następnie podejmując studia podyplomowe (Cycle de Perfectionnement) na tej samej uczelni. Od 2007 roku studiował również w klasie Antonio Menesesa w ramach solistycznego kursu dyplomowego w Hochschule der Künste Bern, który ukończył z wyróżnieniem. Nakagi jest laureatem I Nagrody w V Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego (Warszawa, 2005) oraz w XVI Międzynarodowym Konkursie Muzycznym „FLAME” (Paryż, 2005). W 2008 roku otrzymał Grand Prix oraz nagrodę specjalną za wykonanie Sonaty Debussy’ego oraz Messagesquisse Pierre’a Bouleza podczas I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego „Note et Bien”, dedykowanego muzyce francuskiej. W latach 2003–2009 był uczestnikiem Academia Chigiana we Włoszech, gdzie otrzymał dyplom oraz nagrodę specjalną banku Monte dei Paschi. Jest regularnie zapraszany do udziału w festiwalach muzycznych i koncertuje jako recitalista, solista z orkiestrą i kameralista we Francji, Szwajcarii, Holandii, Włoszech, Brazylii i Japonii. Wydał dwie płyty (Beau Soir oraz J.S. Bach: 6 Suites for Solo ’Cello) dla wytwórni King Records. Kenji Nakagi obecnie jest Profesorem Nadzwyczajnym w Tokyo University of the Arts.
Marcin Zdunik
Marcin Zdunik – wykonuje muzykę od renesansu po najnowsze dzieła, improwizuje, aranżuje i komponuje. Zapraszany do udziału w prestiżowych festiwalach muzycznych, m.in. BBC Proms w Londynie i Progetto Martha Argerich w Lugano, jest również regularnym gościem Festiwalu “Chopin i jego Europa” w Warszawie. Wystąpił jako solista na estradach wielu renomowanych sal, w tym Carnegie Hall w Nowym Jorku, Cadogan Hall w Londynie i Rudolfinum w Pradze, koncertując z takimi zespołami, jak Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie., Orkiestra Kameralna Unii Europejskiej, City of London Sinfonia i Orkiestra Sinfonia Varsovia, pod batutą Andrzeja Boreyki, Antoniego Wita czy Andresa Mustonena. Jest również uznanym kameralistą; współpracował z takimi artystami, jak Nelson Goerner, Gérard Caussé, Krzysztof Jabłoński i Krzysztof Jakowicz. W ramach festiwalu Chamber Music Connects the World koncertował wspólnie z Gidonem Kremerem i Yurim Bashmetem. Był wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych konkursach i festiwalach muzycznych. W 2007 r., został laureatem I nagrody, Grand Prix oraz dziewięciu innych nagród VI Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Reprezentował Polskie Radio w Bratysławie na Międzynarodowym Forum Młodych Wykonawców, organizowanym przez Europejską Unię Radiową (EBU), zwyciężając i zdobywając tytuł New Talent 2008. W 2009 r. ukazała się debiutancka płyta Marcina Zdunika, zrealizowana z Orkiestrą Kameralną Wratislavia pod kierownictwem Jana Staniendy (m.in. interpretacje dwóch koncertów wiolonczelowych Josepha Haydna), nagrodzona “Fryderykiem” 2010. Artysta nagrał także z pianistką Aleksandrą Świgut dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina komplet utworów na wiolonczelę i fortepian Roberta Schumanna (2014), Fantazję na wiolonczelę i orkiestrę Mieczysława Weinberga z Orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Andresa Mustonena (Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2015) oraz wiele kompozycji kameralnych. Marcin Zdunik kształcił się pod kierunkiem wybitnych muzyków; Andrzeja Bauera oraz Juliusa Bergera, studiował również w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie prowadzi klasę wiolonczeli w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Gran a instrumencie wykonanym przez Wojciecha Topę.
David Geringas
David Geringas należy do współczesnej elity świata muzyki. Dokonał premier rosyjskich i litewskich dzieł awangardowych na Zachodzie. Otrzymał najwyższe odznaczenia swojego kraju. Został uhonorowanym odznaczeniem Verdienstkreuz 1. Klasse w Niemczech za osiągnięcia jako muzyk oraz kulturowego ambasadora dla kraju na międzynarodowej scenie muzycznej. Otrzymał tytuł Honorowego Profesora Konserwatorium Moskiewskiego, Petersburskiego Konserwatorium im. N. Rimskiego-Korsakowa oraz Centralnego Konserwatorium Muzycznego w Pekinie, jak również tytuł doktora honoris causa Litewskiej Akademii Muzycznej i Teatralnej w Wilnie. Jego rygor intelektualny, stylistyczna wszechstronność, poczucie melodii oraz zmysłowość dźwięku przyniosły artyście uznanie na całym świecie. Dawid Geringas otrzymał dwukrotnie Nagrodą „Echo Klassik” – w 2013 roku za najlepsze nagranie muzyki kameralnej XX i XXI wieku oraz w 2014 roku za najlepsze nagranie muzyki kameralnej XIX wieku. Występuje na całym świecie z czołowymi orkiestrami i dyrygentami naszych czasów. Znaczące miejsce w jego karierze artystyczne zajmują regularne wydania znakomitych płyt CD. Jego dyskografia obejmuje blisko 100 płyt i zawiera wiele pozycji uhonorowanych najwyższymi nagrodami. Znani kompozytorzy muzyki współczesnej, tacy jak Sofia Gubaidulina, Ned Rorem, Pēteris Vasks czy Erkki-Sven Tür zadedykowali mu swoje koncerty wiolonczelowe. W 2002 wykonał światową premierę Concerto in DO Anatolijusa Šenderovasa. Utwór został zadedykowany artyście oraz nagrodzony Europejską Nagrodą Kompozytorską w Berlinie. W 2012 roku, David Geringas wykonał trzy kolejne światowe prawykonania: Koncertu „In Memoriam” Arvydasa Malcysa w Kownie, Koncertu na wiolonczelę i orkiestrę Silvii Colasanti w Mediolanie oraz Koncertu wiolonczelowego Alexandra Raskatova w Amsterdamie.
Pieter Wispelwey
Pieter Wispelwey z równą swobodą gra na instrumencie barokowym, jak i współczesnym. Urodzony w Haarlem, w Holandii, studiował w Amsterdamie, gdzie jego nauczycielami byli Dicky Boeke i Anner Bylsma, a następnie w Stanach Zjednoczonych u Paula Katza oraz w Wielkiej Brytanii u Williama Pleetha. Jego wnikliwa świadomość stylistyczna, połączona z prawdziwie oryginalną interpretacją oraz fenomenalnym mistrzostwem techniki, zdobyła serca krytyków oraz publiczności w szerokim repertuarze od J.S. Bacha do Schnittke’go, Elliota Cartera oraz utworów dla niego skomponowanych. Występował jako solista z wieloma spośród czołowych orkiestr świata, w tym: Boston Symphony, Dallas Symphony, Saint Paul Chamber Orchestra, NHK Symphony, Yomiuri Nippon, Tokyo Philharmonic, Sapporo Symphony, Sydney Symphony, London Philharmonic, Hallé Orchestra, BBC Symphony, BBC Scottish Symphony, Gewandhaus Orchester Leipzig, Danish National Radio Symphony, Budapest Festival Orchestra czy Camerata Salzburg. Współpracował z takimi dyrygentami jak: Iván Fischer, Esa-Pekka Salonen, Herbert Blomstedt, Yannick Nézet-Séguin, Jeffrey Tate, Kent Nagano, sir Neville Marriner, Philippe Herreweghe, Vassily Sinaisky, Vladimir Jurowski, Louis Langrée, Marc Minkowski, Ton Koopman czy sir Roger Norrington. Jego imponująca dyskografia, licząca ponad dwudziestu albumów, dostępna w Channel Classics, Onyx oraz Evil Penguin Classics, zdobyło liczące się nagrody międzynarodowe. Pieter Wispelwey gra na wiolonczeli Giovanniego Battisty Guadagniniego z 1760 roku oraz na wiolonczeli barokowej Romboutsa z 1710 roku.
Louise Hopkins
Louise Hopkins studiowała w Guildhall School of Music & Drama pod kierunkiem Raphaela Wallfischa i Stevena Isserlisa. Od najmłodszych lat brała udział w International Musicians‘ Seminars organizowanych w Prussia Cove, ucząc się intensywnie – poza uczestniczeniem w kursach mistrzowskich u Stevena Isserlisa i Ralpha Kirshbauma – kameralistyki od György’a Kurtága i duetu od Andrása Schiffa. Zadebiutowała w Barbican Hall Koncertem wiolonczelowym Witolda Lutosławskiego pod batutą samego kompozytora, a następnie kontynuowała rozwój swojej międzynarodowej kariery jako solistka i kameralistka, występując w całej Europie, Stanach Zjednoczonych, Australii, Azji i Nowej Zelandii. Występowała często na antenie BBC, Radio Suisse Romande, ABC, New Zealand Radio i Radio France. Ostatnie osiągnięcia artystyczne obejmują wykonanie Koncertu podwójnego György’a Kurtága na wiolonczelę, fortepian i orkiestrę z pianistką Tamarą Stefanovich podczas 90-tych urodzin Kurtága, w obecności kompozytora. Z repertuarem kameralistycznym występowała na salach koncertowych od Wigmore Hall do Sydney Opera House. Była kilkakrotnie zapraszana do współpracy przez Takács Quartet oraz przez Thomasa Adèsa, z którym nagrała jego kwartet fortepianowy Catch dla wytwórni EMI. Regularnie występuje oraz nagrywa z pianistą Aleksandarem Madžarem. Louise Hopkins jest obecnie profesorem wiolonczeli oraz kierownikiem katedry instrumentów smyczkowych w Guildhall School of Music & Drama.
Ivan Monighetti
Ivan Monighetti jest profesorem wiolonczeli w Akademii Muzycznej Miasta Bazylei w Szwajcarii, wykłada też gościnnie w Konserwatorium Moskiewskim i w Escuela Superior de Música Reina Sofia w Madrycie. Jest laureatem licznych pierwszych nagród w wielu międzynarodowych konkursach, m.in. w Konkursie im. P. Czajkowskiego w 1974 roku. Od tego też roku datuje się jego wielka kariera estradowa w całej Europie oraz w obu Amerykach i w Japonii. Artysta występował na wielu ważnych festiwalach, m.in.: Ravinia Festival, Berliner Festwochen, Santa Fe Chamber Music Festival, Schleswig-Holstein Music Festival, Argerich Festival czy Holland Music Session. Jako solista występował z wieloma spośród największych orkiestr i dyrygentów na świecie, m.in. z Berlińskimi Filharmonikami pod batutą Krzysztofa Pendereckiego, z Gewandhaus Orchester Leipzig pod batutą Kurta Masura, z Orkiestrą Fundacji Gulbenkian pod batutą Muhai Tanga oraz z Filharmonikami Moskiewskimi pod batutą Mścisława Rostropowicza. Rewelacyjne występy na festiwalach poświęconych muzyce współczesnej przyniosły artyście szerokie uznanie jako wiodącej osobowości w dziedzinie muzyki współczesnej. Jego album pt. 20th Century Works for Unaccompanied Violoncello został nominowany do nagrody Diapason d’Or w kategorii „Najlepsze Nagranie Roku”. Ciągle rozwija swoją muzykalność dzięki współpracy ze sławnymi kompozytorami muzyki współczesnej, takimi jak Penderecki, Xenakis, Dutilleux, Knaifel, Schnittke, Tan Dun, Gubaidulina, Silwestrow i Ali-Zadeh. Wiele napisanych specjalnie dla niego utworów znajduje się obecnie w kanonie repertuaru ze wiolonczelowego. Ivan Monighetti służył jako juror prestiżowych konkursów, m.in. Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Lipsku. Prowadzi również kursy mistrzowskie na całym świecie.
Antonio Meneses
Antonio Meneses rozpoczął naukę gry na wiolonczeli w wieku 10 lat. 6 lat później, poznał sławnego włoskiego wiolonczelistę Antonio Janigro i otrzymał od niego zaproszenie do jego klasy w Düsseldorfie, a później w Stuttgarcie. W 1977 r. zdobył I nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym ARD w Monachium, a w 1982 r. otrzymał I nagrodę i złoty medal na konkursie im. Czajkowskiego w Moskwie. Występując w stolicach muzycznych Europy, obu Ameryk oraz Azji, koncertuje z większością czołowych orkiestr świata w Berlinie, Londynie, Amsterdamie, Wiedniu, Paryżu, Pradze, Moskwie, St. Petersburgu, Monachium, Nowym Jorku, Filadelfii, Waszyngtonie czy Tokio. Współpracował z takimi dyrygentami, jak: Claudio Abbado, Gerd Albrecht, Riccardo Chailly, sir Andrew Davis, Charles Dutoit, Daniele Gatti, Neeme Järvi, Mariss Jansons, Herbert von Karajan, Riccardo Muti czy Mścislaw Rostropowicz. Meneses nagrał dwie płyty dla Deutsche Grammophon z Filharmonikami Berlińskimi pod batutą Herberta von Karajana (Koncert podwójny Brahmsa z Anne-Sophie Mutter oraz Don Kichota Richarda Straussa). Wydał również komplet dzieł wiolonczelowych Villa-Lobosa (Auvidis France i Bis), Davida Poppera i C.Ph.E. Bacha (Pan Records). Dla wytworni AVIE Records nagrał m.in.: Sześć suit wiolonczelowych J.S. Bacha; komplet dzieł na wiolonczelę i fortepian Schuberta i Schumanna na wiolonczelę i fortepian z Gérardem Wyssem; utwory Beethovena z Menahemem Presslerem; Koncerty wiolonczelowe Haydna i Concertino Clovisa Pereiry z Royal Northern Sinfonia oraz płytę CD pt. Elgar and Gál: Cello Concertos z Royal Northern Sinfonia pod batutą Claudio Cruza, która została nominowana do nagrody Grammy w kategorii „Najlepsze Klasyczne Solo Instrumentalne”. Ostatnie osiągnięcia artystyczne obejmują występy z BBC Symphony Orchestra z Maximem Vengerovem w Barbican Centre, występy w Aldeburghu oraz na Międzynarodowych Festiwali Muzycznych w Edynburgu, a także recitale w Wigmore Hall. Oprócz rozległej działalności koncertowej regularnie prowadzi kursy mistrzowskie na terenie Europy.
Roman Jabłoński
Roman Jabłoński jest jednym z najznakomitszych wiolonczelistów na świecie. Po rozpoczęciu swojej edukacji muzycznej w Gdańsku w klasie Romana Sucheckiego, kontynuował swoją naukę w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie pod kierunkiem Siergieja Szyryńskiego, a następnie u Aldo Parisota w Yale University School of Music w Stanach Zjednoczonych. Od wielu lat prowadzi klasę wiolonczeli w konserwatorium w San Sebastián. Uczestniczył w wielu konkursów muzycznych, m.in.: Konkurs Muzyki Kameralnej w Gdańsku w 1970 (I nagroda), ARD w Monachium w 1968 (Förderungspreis), VII Międzynarodowy Festiwal Młodych Solistów w Bordeaux w 1974 (srebrny medal) oraz G. B. Dealey Memorial Award w Dallas w 1972 (I nagroda). Miał wiele udanych występów w liczących się salach koncertowych w Polsce oraz zagranicą. Koncertował jako solista z najlepszymi orkiestrami świata, takimi jak: Berliner Philharmoniker, New York Philharmonic, Jerusalem Symphony Orchestra, Philharmonia Orchestra, Orchestra Sinfonica della RAI Roma, Orchestra Sinfonica dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie, Minnesota Orchestra, Dallas Symphony, Cleveland Orchestra, Scottish National Orchestra, wszystkie orkiestry BBC i wielu innych. Uczestniczył w ważnych festiwalach w miejscach takich, jak: Edynburg, Toronto, Rzym, Helsinki, Lizbona czy Warszawa. Dokonał nagrań dla wielu radiofonii oraz dla wytwórni fonograficznych – jego dyskografia liczy ponad 20 albumów. Wykonywał wiele zadedykowanych mu utworów współczesnych. Równocześnie z działalnością artystyczną Roman Jabłoński wykłada w wielu prestiżowych uczelni muzycznych oraz prowadzi zajęcia na licznych kursach mistrzowskich. Gra na wiolonczeli Giovanniego Grancino z 1692 roku.
Andrzej Bauer
Andrzej Bauer jest zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu ARD w Monachium oraz laureatem Międzynarodowego Konkursu “Praska Wiosna” i nagrody Parlamentu Europy i Rady Europejskiej. Ukończył studia pod kierunkiem Kazimierza Michalika, a swoje umiejętności doskonalił podczas licznych kursów mistrzowskich pod kierunkiem m.in. André Navarry, Miloša Sádla oraz Daniela Szafrana. Odbył dwuletnie studia w Londynie, w klasie Williama Pleetha, jako stypendysta Witolda Lutosławskiego. W ciągu ostatnich lat wystąpił z recitalami m.in. w Amsterdamie, Paryżu, Wiedniu, Hamburgu, Monachium, a także z orkiestrami symfonicznymi, w tym z Filharmonikami Monachijskimi, Orkiestrą RAI w Neapolu, Orkiestrą Filharmoniczną w Strasburgu, Orkiestrą Radia w Stuttgarcie oraz Orkiestrą Radiową w Berlinie. Koncertował jako solista z większością polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych, a zespoły Filharmonii Narodowej i Sinfonii Varsovii zapraszały go jako solistę swoich europejskich tras koncertowych. Nagrywał dla polskich i zagranicznych rozgłośni radiowych oraz stacji telewizyjnych. Jego płyty nagradzane były m.in. Preis der deutschen Schallplattenkritik i Fryderykiem (2000). Wykonuje repertuar zawierający wiele dzieł muzyki najnowszej, w tym liczne utwory specjalnie dla niego skomponowane. W 2002 r., podczas 44. Międzynarodowego Festiwalu “Warszawska Jesień” wystąpił z recitalem prawykonań utworów, powstałych z jego inspiracji, na wiolonczelę solo I media elektroniczne. Zapoczątkowany wówczas projekt Cellotronicum jest przez artystę kontynuowany, owocuje nagraniami I prawykonaniami w ważnych centrach muzyki współczesnej w Europie. Kolejna edycja Cellotronicum, prezentowana podczas “Warszawskiej Jesieni”, została uhonorowana nagrodą Orfeusz 2006. Andrzej Bauer wykłada na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Coraz więcej czasu poświęca kompozycji i improwizacji. Dla NIFC-u nagrał wszystkie utwory Chopina z udziałem wiolonczeli (seria “Real Chopin”). Jest regularnym gościem Festiwalu “Chopin i jego Europa”.
Kazimierz Michalik
Kazimierz Michalik, urodzony w roku 1933 w Krakowie, studiował w PWSM w Katowicach w klasie prof. Józefa Drohomireckiego oraz wAkademii Sztuk Muzycznych w Pradze w klasie profesorów Karela P. Sàdlo i Miloša Sàdlo, uzyskując dyplom z odznaczeniem. Istotny wpływ na jego rozwój artystyczny miały późniejsze kontakty z Mścisławem Rostropowiczem i Andreà Navarrą. Pracę zawodową rozpoczął w roku 1951 jako muzykWOSPR. Od 1965 kontynuował ją w Filharmonii Narodowej.W obu orkiestrach pełnił obowiązki koncertmistrza. Grał kameralnie: w Katowicach w Trio Śląskim i w Warszawie w zespole Solistów Filharmonii Narodowej, z którym odbył wiele tournee zagranicznych i dokonał licznych nagrań. Jako solista koncertował m.in. z Janem Krenzem, Zygmuntem Latoszewskim, Vaclavem Neumannem, Markiem Pijarowskim, Bogusławem Madeyem. Pracę pedagogiczną podjął w roku 1974. Był profesorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie pełnił funkcję prorektora d/s artystycznych i kierował Katedrą Instrumentów Smyczkowych. Jako „visiting professor” pracował wAkademii Sibeliusa w Helsinkach (1989–1991) i w Keimyung University w Daegu, Korea (1995, 2000–2002). Wykładał na wielu kursach mistrzowskich za granicą: w Finlandii, Niemczech, Jugosławii, Hiszpanii, Korei oraz od 1987 roku w „Letniej Akademii Muzycznej” w Żaganiu, której jest współinicjatorem. Przewodniczył ogólnopolskim konkursom i przesłuchaniom wiolonczelowym, zasiadał w Jury konkursów: J.S. Bacha w Lipsku, Praskiej Wiosny w Pradze, Konkursu w Markneukirchen, Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego Gaspara Cassado w Tokyo, Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Pekinie i Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Jest współinicjatorem i jurorem Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Wychował wielu laureatów konkursów krajowych i międzynarodowych, wiolonczelistów zajmujących ważne pozycje w życiu muzycznym zarówno w Polsce jak i za granicą, wśród nich m.in. Andrzeja Bauera,Tomasza Strahla, Piotra Janosika i Bartosza Koziaka.
English
