Roman Jabłoński

Jeden z najznamienitszych polskich wiolonczelistów, ceniony pedagog. Edukację muzyczną rozpoczął w Gdańsku pod okiem Romana Sucheckiego, a następnie kontynuował w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie u Sergieja Szyrinskiego oraz u Aldo Parisota na Uniwersytecie Yale w Stanach Zjednoczonych.

W 1972 roku został zwycięzcą prestiżowego konkursu Dealey Memorial Award w Dallas, od którego rozpoczęła się jego błyskotliwa kariera. Nazwisko artysty było obecne na afiszach najważniejszych sal koncertowych świata, między innymi Carnegie Hall, Wigmore Hall, Royal Festival Hall, gdzie występował ze znamienitymi orkiestrami pod batutą wybitnych dyrygentów.

Roman Jabłoński dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W jego bogatym repertuarze poczesne miejsce zajmuje muzyka współczesna. Wielu kompozytorów dedykowało mu swoje kompozycje. Był pierwszym w Polsce wykonawcą II Koncertu wiolonczelowego Krzysztofa Pendereckiego, Grave Witolda Lutosławskiego. Jego ulubionym dziełem jest Koncert wiolonczelowy Lutosławskiego i choć utwór ten dedykowany był Mścisławowi Rostropowiczowi, to właśnie Roman Jabłoński był ulubionym wykonawcą samego kompozytora.

Romana Jabłońskiego i Witolda Lutosławskiego łączyła długoletnia przyjaźń i ponad piętnastoletnia współpraca. Występowali razem na największych scenach świata, od Berliner Philharmonie, New York Philharmonic (koncert z okazji 70. urodzin kompozytora), Cleveland Orchestra, po Royal Scottish National Orchestra czy wszystkie orkiestry BBC. Dokonali wspólnie wielu nagrań, w tym rejestracji Koncertu wiolonczelowego dla wydawnictwa EMI. O ich bliskiej relacji dobitnie świadczy list, który Witold Lutosławski napisał do Romana Jabłońskiego: Kochany Romanie – jak Ci dziękować za wszystkie cudowne wykonania tego utworu? Z nadzieją następnych ściskam Cię najserdeczniej. Witold. Cleveland 3 marca 1988 roku.

Równocześnie z działalnością artystyczną Roman Jabłoński wykłada w wielu uczelniach muzycznych oraz prowadzi zajęcia na kursach mistrzowskich.

Mindaugas Bačkus

Solista, kameralista, muzyk orkiestrowy. Szerokie zainteresowania artystyczne odzwierciedla w wykonywanym repertuarze, który obejmuje muzykę wiolonczelową od baroku po współczesność, a także utwory wykorzystujące (elektro)akustyczne i teatralne możliwości wiolonczeli. Jego otwartość na eksperymenty zaowocowała wieloma współpracami ze współczesnymi kompozytorami, muzykami jazzowymi, wykonawcami muzyki dawnej, teatrami i zespołami tanecznymi.

Studiował na Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru, gdzie uzyskał stopień licencjata sztuk, a następnie w Royal College of Music w Manchesterze (Wielka Brytania) pod kierunkiem Ralpha Kirshbauma i Karine Georgian. Doskonalił się również na kursach mistrzowskich w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych u Annera Bylsmy, Violi de Hoog, Tsojoshiego Tsutsumiego, Davida Geringasa, wśród wielu innych.

Grał w orkiestrze kameralnej Kremerata Baltica, Litewskiej Narodowej Orkiestrze Symfonicznej, kwartecie smyczkowym Chordos, jest też członkiem Disobedient Ensemble. Brał udział w wielu festiwalach na Litwie, w USA, Niemczech, Austrii, Szwecji i Norwegii.

Jest twórcą Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Wiolonczelowego w Kłajpedzie oraz Międzynarodowej Akademii Wiolonczelowej. Poszukując nowych form dotarcia z muzyką wiolonczelową do szerokiego grona odbiorców, przenosi ją z sal koncertowych do mniej oczywistych, nieoczekiwanych miejsc. Za swoje działania popularyzatorskie otrzymał tytuł Mistrza Kultury przyznawany przez władze miejskie Kłajpedy.

Andrzej Bauer

Zdobywca pierwszej nagrody na Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium oraz laureat Międzynarodowego Konkursu „Praska Wiosna” i nagrody Parlamentu Europy i Rady Europejskiej.

Studia ukończył w Łodzi pod kierunkiem Kazimierza Michalika, a uzupełniał je podczas kursów mistrzowskich z André Navarrą, Milošem Sádlo oraz Danielem Szafranem. Jako stypendysta Witolda Lutosławskiego odbył dwuletnie studia w Londynie, w klasie Williama Pleetha.

Wystąpił z recitalami m.in. w Amsterdamie, Paryżu, Wiedniu, Hamburgu, Monachium, a także z orkiestrami symfonicznymi: Münchner Philharmoniker, Orchestra da camera „Alessandro Scarlatti” di Napoli della RAI, Orchestre Philharmonique de Strasbourg, Radio-Sinfonieorchester Stuttgart des SWR oraz Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin. Koncertował jako solista z większością polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych, a Filharmonia Narodowa i Sinfonia Varsovia zapraszały go jako solistę podczas europejskich tras koncertowych. Nagrywał dla polskich i zagranicznych stacji radiowych oraz telewizyjnych. Brał udział w międzynarodowych festiwalach, występując w większości krajów Europy, a także w Stanach Zjednoczonych i Japonii.

Jego płytę, zawierającą m.in. utwory Schuberta, Brahmsa i Schumanna (Koch/Schwann) wyróżniono Nagrodą Niemieckiej Krytyki Płytowej. Utrwalił także utwory Szostakowicza, Prokofiewa, Strawińskiego, Messiaena, Panufnika oraz Koncert wiolonczelowy Witolda Lutosławskiego. W 2000 roku ukazał się – pierwszy w historii polskiej dyskografii – dwupłytowy album Andrzeja Bauera z kompletem Suit J.S. Bacha (CD Accord), za który otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk” (2000).

Wykonuje repertuar obejmujący muzykę nową i najnowszą, w tym utwory skomponowane specjalnie dla niego. W 2002 roku, podczas 44. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” wystąpił z recitalem prawykonań utworów na wiolonczelę solo i media elektroniczne. Zapoczątkowany wówczas projekt Cellotronicum jest przez niego kontynuowany w formie nagrań i kolejnych prawykonań w ważnych centrach muzyki współczesnej w Europie.

Pracuje jako profesor na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasy wiolonczeli. Jest również założycielem i opiekunem artystycznym Warszawskiej Grupy Cellonet.

Coraz więcej czasu poświęca kompozycji i improwizowaniu muzyki.

Magdalena Bojanowicz

Ukończyła z wyróżnieniem studia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie wiolonczeli Andrzeja Bauera i Bartosza Koziaka oraz Universität der Künste w Berlinie w klasie Jensa Petera Maintza.

Koncertowała m.in. w Tonhalle w Zürichu, Royal Festival Hall w Londynie, sali koncertowej Kolarac w Belgradzie, Konserwatorium Muzycznym w Moskwie, Filharmonii Lwowskiej, Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, Filharmonii Narodowej, Narodowym Forum Muzyki.

Czołowi polscy kompozytorzy – Paweł Szymański, Hanna Kulenty, Aleksander Nowak czy Dariusz Przybylski – dedykowali jej swoje utwory na wiolonczelę z orkiestrą. W jej dorobku znajduje się również wiele prawykonań utworów solowych i kameralnych. W 2021 roku nagrała płytę z kompozycjami Cezarego Duchnowskiego na wiolonczelę i elektronikę. Jej repertuar nie ogranicza się do muzyki najnowszej, czego dowodem jest płyta Fairy tale nagrana z pianistą Radosławem Kurkiem, obejmująca kompozycje Straussa, Janáčka, Poulenca, Weberna, Dutilleux oraz Iberta czy płyta z muzyką kameralną Elsnera, Krogulskiego i Dobrzyńskiego.

Jako solistka występowała m.in. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Leopoldinum, NFM Filharmonią Wrocławską, Sinfoniettą Cracovią, AUKSO Orkiestrą Kameralną Miasta Tychy, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus, Belgradzką Orkiestrą Filharmoniczną. Współpracowała z takimi dyrygentami, jak: Massimiliano Caldi, George Tchitchinadze, Daniel Smith, Volker Schmidt-Gertenbach, Renato Rivolta, Marek Moś, Marzena Diakun, Michał Klauza, Tadeusz Wojciechowski, Jerzy Kosek, Michał Nesterowicz, Paweł Przytocki, Wojciech Rodek, Adam Klocek, Benjamin Lack, Ernst Kovacic, José Maria Florêncio, Wojciech Michniewski.

Zdobyła pierwszą nagrodę w 45. Międzynarodowym Konkursie Jeunesses Musicales w Belgradzie (2015), drugą nagrodę i dwie nagrody specjalne w 8. Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, trzecią nagrodę w 1. Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie, drugą nagrodę w 69. Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Ludwiga van Beethovena w Hradcu nad Moravicí (Czechy) czy wyróżnienie w 64. Międzynarodowym Konkursie Praska Wiosna.

Otrzymała Paszport Polityki – prestiżową nagrodę przyznawaną polskim twórcom kultury.

Henri Demarquette

W wieku zaledwie trzynastu lat rozpoczął naukę w Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu, studiując u Philippe’a Mullera i Maurice’a Gendrona. Jednogłośnie otrzymał pierwszą nagrodę konserwatorium, co otworzyło mu możliwość pracy z Pierre’em Fournierem i Paulem Tortelierem w Paryżu oraz z Janosem Starkerem w Bloomington, USA.

Zadebiutował koncertowo w wieku siedemnastu lat podczas recitalu w Théâtre du Châtelet w Paryżu. Przykuł wówczas uwagę Yehudi Menuhina, który zaprosił go do wspólnego wykonania Koncertu wiolonczelowego Dvořáka w Pradze i Paryżu.

Koncertował na całym świecie z francuskimi i międzynarodowymi orkiestrami: Orchestre National de France, London Philharmonic, Wiener Kammerorchester, Ensemble Orchestral De Paris, Tokyo Symphony Orchestra, Orchestre National Bordeaux Aquitaine, Sinfonia Varsovia, Neue Philharmonie Westfalen.

Występuje również z pianistami: Borisem Berezovskym, Michelem Dalberto, Jean-Bernardem Pommierem, Fabriziem Chiovettą i Jean-Frédérikiem Neuburgerem. W 2015 roku współzałożył kwartet smyczkowy z Augustinem Dumay, Svetlinem Roussevem i Miguelem da Silva.

Chętnie angażuje się w wiele różnorodnych stylistycznie projektów. W 2014 roku wystąpił w duecie z francuskim akordeonistą Richardem Galliano w programie z muzyką od Bacha do Galliano i premierowo wykonał Contrastes na akordeon, wiolonczelę i orkiestrę z Orchestre Royal de Chambre de Wallonie. W tym samym roku, wraz z Ensemble Vocal Sequenza 9.3, stworzył Vocello – oryginalny zespół na wiolonczelę i chór a cappella pod dyrekcją Catherine Simonpietri.

Uczy w École Normale de Musique de Paris-Alfred Cortot w Paryżu.

Roel Dieltiens

Studiował w Antwerpii i Detmoldzie. Szybko zdobył renomę na międzynarodowej scenie muzycznej i obecnie jest uważany za autorytet zarówno w dziedzinie wiolonczeli współczesnej, jak i barokowej. Osobowość, muzykalność i niekonwencjonalne podejście do muzyki sprawiły, że jego kariera rozwijała się w najważniejszych centrach muzycznych świata – w Paryżu, Berlinie, Londynie, Nowym Jorku, Moskwie i Tokio. Zyskał również uznanie jako muzyk kameralny i założyciel cenionego zespołu Ensemble Explorations. Od 2010 roku występuje w trio z Andreasem Staierem (fortepian) i Danielem Sepecem (skrzypce).

Nagrał serię płyt dla wytwórni Harmonia Mundi i Etcetera. Cieszyły się one nie tylko dużym zainteresowaniem publiczności, ale i znakomitymi recenzjami krytyków: po prostu najlepszy („Classic CD” o jego nagraniu Sonaty na wiolonczelę solo op. 8 Zoltána Kodálya); jedyna znacząca płyta z muzyką wiolonczelową, która pojawiła się w 1997 roku („Fanfare” o płycie z muzyką Franchomme’a); wybitna płyta i najlepsze nagranie Vivaldiego od dawna („Diapason” o płycie z koncertami wiolonczelowymi Vivaldiego). W 2010 roku za swoje nagranie Suit na wiolonczelę solo Jana Sebastiana Bacha otrzymał Caecilia Prize, przyznawaną przez Związek Belgijskich Krytyków Muzycznych oraz nagrodę flamandzkiego radia Klara, specjalizującego się w muzyce klasycznej i jazzowej.

Roel Dieltiens jest profesorem wiolonczeli w Hochschule der Künste w Zurychu, zasiada też w jury konkursów, m.in. Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Lipsku, Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie a także Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Królowej Elżbiety Belgijskiej. Jako nauczyciel kameralistyki jest także związany z belgijskim Lemmensinstituut w Leuven.

Anssi Karttunen

Solista i kameralista, uznawany obecnie za jednego z najbardziej innowacyjnych wiolonczelistów światowej sceny muzycznej. W swoim repertuarze zachowuje świeże spojrzenie na wykonawstwo kanonicznych arcydzieł, przybliża publiczności dzieła zapomniane, a także tworzy własne, oryginalne transkrypcje. Gra na wiolonczeli współczesnej, klasycznej i barokowej, a także na wiolonczeli piccolo i wiolonczeli elektrycznej. Ta ostatnia pojawia się zwłaszcza w solowych, interdyscyplinarnych projektach artysty, w których muzykę dopełnia elektronika, obraz i film.

Jest aktywnym promotorem muzyki współczesnej. Ma za sobą ponad dwieście światowych premier, zrealizowanych we współpracy z takimi kompozytorami jak Magnus Lindberg, Kaija Saariaho, Pascal Dusapin, Luca Francesconi i Tan Dun.

Z myślą o nim napisano trzydzieści jeden wyjątkowych koncertów. Wykonał premierowo dwa koncerty Magnusa Lindberga (I Koncert wiolonczelowy z Orchestre de Paris i II Koncert wiolonczelowy z Los Angeles Philharmonic), Manię Esa-Pekki Salonena z Kamariorkesteri Avanti! Chamber Orchestra, Rest Luca Francesconiego z Orchestra Sinfonica di Torino della RAI.

Kaija Saariaho napisała dla niego koncert Notes on Light, którego premiera odbyła się z Boston Symphony Orchestra. Od 2007 roku wykonał ten koncert ponad pięćdziesiąt razy z towarzyszeniem między innymi fińskiej Radion sinfoniaorkesteri, szwedzkiej Sveriges Radios Symfoniorkester, Orchester des Nordwestdeutschen Rundfunks, Koninklijk Concertgebouworkest, Orchestre de Paris i New World Symphony.

W 2018 roku, wraz ze Svenska kammarorkestern, wykonał premierowo utwór Betsy Jolas Side Roads. W 2020 roku zarejestrował ten utwór na płycie, tym razem z towarzyszeniem Orchestre d’Auvergne. Najbliższe plany artysty obejmują premierowe wykonania koncertów Ahmeda Essyada, Ramona Lazkano i Seana Shepherda.

Yuri Laniuk

Kompozytor, wiolonczelista, profesor Lwowskiej Narodowej Akademii Muzycznej im. Mykoły Łysenki. Laureat Ukraińskiej Nagrody Państwowej im. Lewka Rewuckiego za kompozycję (1990), Nagrody im. Borysa Latoszyńskiego (2001), Narodowej Nagrody im. Tarasa Szewczenki (2005) oraz pierwszej nagrody Konkursu Wiolonczelowego im. Mykoły Łysenki w Kijowie (1979).

W 1972 roku pobierał lekcje u Mścisława Rostropowicza, w 1975 roku uczył się kompozycji u Andrzeja Nikodemowicza. W latach 1975–1980 studiował wiolonczelę u Yevhena Shpitzera oraz kompozycję u Desideriusa Zadora w ówczesnym Konserwatorium im. Łysenki we Lwowie. Studia podyplomowe ukończył w Kijowie u Wadima Czerwowa (1982).

Jego kompozycje były prezentowane na koncertach i festiwalach w Austrii, Belgii, Kanadzie, Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Rosji i Stanach Zjednoczonych. Wykonywały ją takie orkiestry i zespoły, jak Narodowa Orkiestra Symfoniczna Ukrainy, Cleveland Chamber Symphony Orchestra, Edmonton Symphony Orchestra, MDR Sinfonieorchester, Orchestra del Teatro Comunale di Bologna, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Sinfonia Varsovia, Canadian Sinfonietta, AUKSO, Kwartet Śląski, Kwartet DAFO, Ensemble Recherche. Współpracował z wieloma uznanymi dyrygentami, m.in. Grzegorzem Nowakiem, Wołodymyrem Syrenko, Romanem Kofmanem, Peterem Gülkem, Oksaną Lyniw, Garym Kuleshą, Virko Baleyem i Romanem Rewakowiczem oraz solistami, m.in. Iwanem Monighettim, Andrzejem Bauerem i Olgą Pasiecznik. Zasiadał w jury wielu międzynarodowych konkursów wykonawczych i kompozytorskich.

W 1999 roku polska wytwórnia CD Accord wydała płytę CD z kompozycjami artysty, publikowanymi przez szwajcarskie wydawnictwo Sordino.

W 2014 roku otrzymał odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Jens Peter Maintz

Solista, muzyk kameralny i pedagog. Studiował u Davida Geringasa oraz kształcił się kursach mistrzowskich prowadzonych przez Heinricha Schiffa, Borisa Pergamenschikowa, Fransa Helmersona i Siegfrieda Palma. Duży wpływ na jego rozwój artystyczny miały również studia kameralistyczne u Uwe-Martina Haiberga i Waltera Levina.

W 1994 roku zdobył pierwszą nagrodę w międzynarodowym Konkursie Muzycznym ARD, która w poprzednich siedemnastu latach nie została przyznana żadnemu wiolonczeliście.

Ma za sobą doświadczenia koncertmistrza wiolonczel berlińskiej Deutsches Symphonieorchester i podróże koncertowe po całym świecie w składzie słynnego Trio Fontenay. Od 2006 roku jest koncertmistrzem Lucerne Festival Orchestra pod batutą Claudio Abbado.

Jako solista współpracował z takimi dyrygentami, jak Vladimir Ashkenazy, Herbert Blomstedt, Marek Janowski, Franz Welser-Möst czy Bobby McFerrin, występując z Berlin Radio Symphony Orchestra, Leipzig MDR Symphony Orchestra, Stuttgart Radio Symphony Orchestra, Den Haag Residenzorchester i Tokyo Symphony Orchestra.

Jest również cenionym muzykiem kameralnym, a jego partnerami w tej dziedzinie są Janine Jansen, Boris Brovtsyn, Torleif Thedéen, Hélène Grimaud, Kolja Blacher, Isabelle Faust, Antoine Tamestit, a także kwartety Artemis, Carmina i Auryn. Od dwudziestu pięciu lat tworzy także duet wiolonczelowy Cello Duello z Wolfgangiem Emanuelem Schmidtem.

Dyskografia Jensa Petera Maintza jest tak szeroka jak jego repertuar. Jego debiutancki album dla Sony Classical z dziełami Bacha, Kodály’a i Dutilleux otrzymał nagrodę ECHO Klassik. Zrealizował także nagranie koncertu Isang Yuna dla wytwórni Capriccio, a dla Arte Nova nagrał płytę z repertuarem z kręgu Piotra Czajkowskiego. Oehms Classics wydało jego płytę z dziełami Wilhelma Fitzenhagena, a Berlin Classics album z jego interpretacjami koncertów Haydna, nagrany z towarzyszeniem Deutsche Kammerphilharmonie Bremen.

Od 2004 roku jest profesorem na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie, gdzie prowadzi klasę wiolonczeli.

Tomasz Strahl

Akademię Muzyczną Fryderyka Chopina w Warszawie ukończył w 1989 roku w klasie Kazimierza Michalika. Jako stypendysta rządu Austrii odbył roczne studium podyplomowe w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu u Tobiasa Kühne.

Laureat wielu prestiżowych konkursów, między innymi pierwszej nagrody na 5. Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Nicanora Zabalety w San Sebastian w Hiszpanii (1991). W 1994 roku otrzymał również nagrodę-stypendium Polsko-Japońskiej Fundacji JESC.

Koncertował pod batutą takich mistrzów, jak Krzysztof Penderecki, Andrzej Boreyko, Jan Krenz, Henryk Czyż, Philippe Entremont, Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Wojciech Michniewski, Tomasz Bugaj, Marcin Nałęcz-Niesiołowski czy Jerzy Salwarowski.

Od lat prowadzi ożywioną działalność koncertową z towarzyszeniem znamienitych orkiestr: Sinfonietty Cracovii, Sinfonii Varsovii, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej, AUKSO Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy, Orkiestry Filharmonii Sofijskiej, Orquestra Sinfônica Municipal São Paulo (Brazylia). Odbył liczne światowe tournées, występując w najważniejszych salach koncertowych.

Szczególnie istotnym wydarzeniem w jego karierze było wykonanie Koncertu wiolonczelowego Witolda Lutosławskiego pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka, które odbyło się w obecności kompozytora (1993).

W 2005 roku zaprezentował polskie prawykonanie II Koncertu wiolonczelowego Piotra Mossa na Festiwalu Prawykonań z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, z którą rok później zarejestrował też odnaleziony Koncert Zygmunta Stojowskiego. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej, a także kanadyjskiego Radia CBC. Jego dyskografia obejmuje nagrania dla Pony Canyon, CD Accord, Pavane Records, Gema Stereo, Polmusic, Acte Préalable oraz Sony Classics. Jest trzykrotnym zdobywcą nagrody Polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk”.

Jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce, Holandii, Finlandii, Niemczech, Japonii i w Ameryce Południowej.

Otrzymał kilka odznaczeń państwowych: Złoty Krzyż Zasługi (2002), nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne (2009), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010) oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Marcin Zdunik

Kształcił się pod kierunkiem Andrzeja Bauera i Juliusa Bergera, a wiedzę muzykologiczną zdobył podczas studiów w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego u Szymona Paczkowskiego.

Wystąpił jako solista w wielu renomowanych salach, m.in. Carnegie Hall w Nowym Jorku, Konzerthaus w Berlinie, Cadogan Hall w Londynie i Rudolfinum w Pradze. Wielokrotnie towarzyszyły mu znakomite orkiestry, m.in. Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestra Kameralna Unii Europejskiej, Sinfonia Varsovia i City of London Sinfonia pod dyrekcją takich dyrygentów, jak: Andrzej Boreyko, Antoni Wit czy Andres Mustonen. Występował na festiwalach BBC Proms w Londynie, Progetto Martha Argerich w Lugano oraz Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Chopin i jego Europa” w Warszawie. Współpracował z Nelsonem Goenerem, Gerardem Caussem, Krzysztofem Jabłońskim i Krzysztofem Jakowiczem. Na festiwalu Chamber Music Connects the World koncertował z Gidonem Kremerem i Yuri Bashmetem.

Zdobył pierwszą nagrodę oraz Grand Prix na 6. Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, zwycięsko reprezentował Polskie Radio na Międzynarodowym Forum Młodych Wykonawców, organizowanym przez Europejską Unię Radiową (EBU). W 2009 roku otrzymał nagrodę Gwarancja Kultury, przyznawaną przez TVP Kultura, a w 2020 roku odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznawaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Jego debiutancka płyta, nagrana z Orkiestrą Kameralną Wratislavia, z nagraniami m.in. dwóch Koncertów wiolonczelowych Josepha Haydna, otrzymała nagrodę Polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk” (2010). „Fryderykiem” uhonorowano także jego inne płyty: Words of Mystery, nagraną z Zespołem Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia (2021) oraz nagranie II Koncertu wiolonczelowego Pawła Mykietyna, dokonane z Orkiestrą Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu. Nagrał również komplet utworów na wiolonczelę i fortepian Roberta Schumanna (z Aleksandrą Świgut; NIFC 2014), Fantazję na wiolonczelę i orkiestrę Mieczysława Wajnberga (z Orkiestrą Sinfonia Varsiovia; TWON 2015), muzykę kameralną Fryderyka Chopina (z Szymonem Nehringiem i Ryszardem Groblewskim; NIFC 2020). W swojej dyskografii ma też dwupłytowy album Bach Stories nagrany z Aleksandrem Dębiczem.

Ważną rolę w jego karierze odgrywa kompozycja. W ostatnich latach skomponował m.in. koncert wiolonczelowy Ghosts of the Past (2021), Kwartet fortepianowy (2022), utwory solowe oraz muzykę teatralną.

Jest profesorem sztuki w dyscyplinie sztuk muzycznych, prowadzi klasy wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Gdańsku i na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.